Afgelopen week kregen wij het nieuws dat vrienden van ons, hun kind verloren bij een verkeersongeval. Het is als ouders denk ik het ergste wat je in je leven mee kan maken, een kind verliezen. Je wenst dat geen ouder dit ooit hoeft mee te maken.
Als omstander word je geconfronteerd met je eigen kwetsbaarheid en helemaal dat van je kinderen. Gelukkig komt het niet zo heel vaak voor dat een ouder zijn kind verliest op jonge leeftijd. Daarbij is het niet gezond om daar te veel bij stil te staan en te gaan leven in angst om je kind(eren) te verliezen.
Helaas wordt iedereen in zijn leven wel eens met verlies geconfronteerd. Zo kan een kind een geliefd huisdier verliezen en soms overlijdt er een opa of oma.
Rouw is er niet alleen bij een overlijden, bij kinderen kan dit ook een scheiding zijn of een verhuizing waarbij het zijn vriendjes en vriendinnetjes en vertrouwde omgeving verliest.
Rouw is alle verlies en besef dat waar je veel van hield dat nooit meer terugkomt.
Vroeger, een jaar of 50 geleden, deed men bij een verlies of rouw, het omgaan hiermee heel anders. Men vond dat je hierover beter zoveel mogelijk over kon zwijgen, dat je hierbij niet moest blijven stilstaan, niet steeds gaan oprakelen. Als er niet over gesproken wordt, dan is het er niet meer, dan is het minder moeilijk en dan kunnen we gewoon doorgaan en slijt het ondertussen vanzelf.
Gelukkig is er tegenwoordig hier een hele andere kijk op. Delen is helen is het motto.
Het mag er helemaal zijn, juist als je het erover hebt, je emoties toelaat, krijgt het zo een plekje. De nieuwe situatie wordt letterlijk geïntegreerd in je bestaan.
Voor ouders zijn er aandachtspunten als je kind te maken krijgt met rouw of verlies in brede zin:
Afscheid nemen is heel belangrijk. Niet alleen vertellen maar maak het echt tastbaar en visueel. Je kan bijvoorbeeld een klein ritueeltje maken. Als konijn Flappie is overleden, ga met elkaar Flappie begraven. Doe dit echt samen met je kind, laat je kind met ideeën komen, wat hoort er allemaal bij een begrafenis, wat is er belangrijk volgens je kind? Kinderen verwerken door spel en creativiteit. Daardoor kan het verlies een plekje krijgen. Neem hiervoor echt de tijd.
Het is prachtig mooi om uit te stralen en mee te geven aan je kind: Als er moeilijke dingen zijn dan gaan we dat met elkaar aan, het mag er zijn en allemaal besproken worden.
Jonge kinderen rouwen ook anders als volwassenen. Zo kunnen ze erg verdrietig zijn maar 10 minuten later ook weer klaar zijn en lekker gaan spelen alsof er niets gebeurd is. Of als ze vrolijk spelen en worden opeens overspoelt door verdriet. Dit is allemaal normaal en een kind mag er ook zijn tijd voor nemen.
Wanneer zoek je hulp?
Als je kind er te lang in blijft hangen en je kind gedrag laat zien wat zijn leven te lang en te veel nadelig beïnvloed.
Of dat je als ouders/familie zelf enorm in de rouw zit en merkt dat je kind iets meer nodig heeft, dat je door de omstandigheden zelf niet kan geven.
Pubers kunnen enorm in zichzelf keren, het totaal negeren of volledig in andere zaken opgaan. Ouders vinden zij in deze leeftijd vaak erg stom, vooral hun bemoeienissen en adviezen, die worden bij voorkeur niet aangenomen van hun ouders. Dan is het ook slim om iemand te zoeken bij wie ze zich veilig en gehoord voelen. We willen voorkomen dat pubers hun gevoelens willen gaan dempen of verdoven op een schadelijke manier.
Commenti